رهایی

جلوگیری از انتقال عبدالله مومنی به بیمارستان

جرس: همسر عبدالله مومنی می گوید: پزشکان اوین گفتند که او باید در خارج از زندان درمان شود، اما هنوز اجازه مرخصی نمی دهند و زمانی هم که ماموران او را بیمارستان آوردند تا گوشش را متخصص معاینه و رسیدگی کند، دوباره او را زندان اوین برگردانند.

عبدالله مومنی روز شنبه بیست و دوم مرداد ماه، جهت معاینه آسیب دیدگی پرده گوش خود به بیمارستان اعزام شده بود و پزشکان بیمارستان خواسته بودند که بیست روز دیگر از وی باید معاینه مجدد صورت گیرد که تاکنون علی رغم توصیه پزشکان با انتقال وی به بیمارستان "ممانعت" بعمل می آید. این در حالی است که اعزام دیرهنگام مومنی به مراکز تخصصی پزشکی موجب از دست رفتن قسمتی از شنوایی وی در زندان شده است.

فاطمه آدینه وند همسر عبدالله مومنی در خصوص آخرین وضعیت وی به "جرس" می گوید: "پزشکان اوین گفتند که ایشان باید در خارج از زندان درمان شود، اما هنوز اجازه مرخصی نمی دهند و زمانی هم که ماموران او را بیمارستان آوردند تا گوشش را متخصص معاینه و رسیدگی کند دوباره او را زندان اوین برگردانند و قرار بود بعد از بیست روز دوباره به بیمارستان منتقل شود که نگذاشتند. برای مشکلات پوستی هم که باید در خارج از زندان پیگیری پزشکی شود اجازه مرخصی نمی دهند. این در حالی است که  فرم مرخصی هم پر کردم و تحویل دادم اما هیچ جوابی نداده اند. حتی برای عید هم فرم درخواست مرخصی را به ما ندادند و گفتند اگر لازم شود خودمان او را به مرخصی می فرستیم. در هر حال من هر هفته برای درخواست مرخصی و ملاقات حضوری می روم زیرا حقوق اولیه ای است که باید پیگیری کنم. اگر هم موافقت نکردند، توکل بخدا فعلا که اختیار دست آنهاست ما هم صبر می کنیم..."

پیش از این همسر این آموزگار دربند گفته بود: "شنوایی یکی از گوشهای عبدالله خیلی ضعیف شده و پرده گوش دیگرش چسبیده به گوش که دکترها گفتند احتمالا به خاطر ضربه بوده است، که این آسیب دیدگی از اثرات ضرب و شتم و شکنجه های ایام بازداشت عبدالله است."

خانم آدینه وند همچنین با بیان اینکه در ملاقات کابینی روز دوشنبه احساس کردم که آقای مومنی  حال روحی خوبی ندارد، می افزاید: "الان بیشتر از یکسال و نیم است که آقای مومنی در زندان است و در این مدت فقط سه بار ملاقات حضوری داشتیم، خوب همین که نمی تواند خانواده اش را از نزدیک ملاقات کند و باید همیشه از پشت شیشه همدیگر را ببینیم هم برای او و هم برای ما خیلی "عذاب آور" است. نه تنها ملاقاتهایمان از پشت شیشه است، بلکه مدت آن هم خیلی کوتاه است و بچه ها مدام نگران هستند که نکند بیست دقیقه تمام شود حرفهایشان را نتوانند بزنند و اضطراب دارند، خلاصه فشار روانی خیلی روی ما و آقای مومنی است. خود آقای مومنی از این وضع که نمی تواند راحت با بچه هایش حرف بزند و بخندد، ناراحت است. این شرایط هم روی روحیه ایشان هم بچه ها تاثیر بدی گذاشته است."

 عبدالله مؤمنی  سخنگوی سازمان دانش آموختگان (ادوار تحکیم وحدت) سی خردادماه ۱۳۸۸ پس از انتخابات ریاست جمهوری ایران در ساختمان ستاد شهروندان آزاد (حامیان مهدی کروبی، از نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری) بازداشت و به مدت سه ماه در سلول های انفرادی بند ۲۰۹ و ۲۴۰ محبوس و بازجویی شد. این فعال دانشجویی در دادگاههای نمایشی و محاکمه های غیرقانونی بعد از انتخابات  به تحمل چهار سال و ۱۱ ماه حبس محکوم شد. اما این حکم غیرعادلانه هرگز باعث نشد که او از اعتقادات و مواضع خود دست بردارد و در شهریور ماه ۸۹ با انتشار نامه ای سرگشاده خطاب به آیت الله خامنه ای با شرح شکنجه ها و شرایط اسف بار زندان های جمهوری اسلامی خواستار تشکیل کمیته حقیقت یاب پیرامون رخدادهای صورت گرفته، شد. اما به جای تشکیل کمیته حقیقت یاب بار دیگر عبدالله مومنی احضار و با اتهام تشویش اذهان عمومی و نشر اکاذیب روبرو گردید.

عبدالله مومنی پیش از این نیز در پی انتشار نامه ۲۶ زندانی سیاسی، نامه ۱۴ زندانی سیاسی در خصوص لزوم تشکیل کمیته حقیقت یاب و همچنین اعتصاب غذای ۱۲ نفره به دادسرای اوین فراخوانده شده بود. اما پاسخ عبدالله مومنی به مقامات قضایی در جریان این احضارها که گاه با درخواست انصراف از شکایت و یا تغییر مواضعش نیز همراه بوده، این بوده است که "پیش از هرچیز باید به ظلم ها و شکنجه هایی که بازجوها مرتکب شده اند رسیدگی کنید و این تنها خواستۀ من است."

همسر این فعال دانشجویی برجسته با تاکید بر روحیه مقاوم او می افزاید: "اما علیرغم این ناراحتی ها، "محکم" و با "استقامت" بر سر مواضع خود ایستاده است و حتی نامه عفو را هم امضا نکرد و گفت من که کاری نکردم که حالا عفو درخواست کنم."

هفته گذشته تعداد زیادی از نیروهای حفاظت اطلاعات زندان اوین در اقدامی غیر منتظره، به بند ۳۵۰ اوین که هم اکنون بیش از ۱۶۰ زندانی سیاسی در آن به سر می برند، یورش بردند و اقدام به به‌هم‌ریختن وسایل شخصی همه زندانیان سیاسی و بازرسی اتاق‌هایشان کردند.

آدینه وند در این خصوص می گوید: "آقای مومنی گفتند حدود دوازده مامور ریختند و اتاقها را گشتند و همه چیز را بهم ریختند و رفتند و نفهمدیم دنبال چی بودند..."

گفتنی است، عبدالله مومنی بهمراه محمد داوری و علی پورسلیمان دو معلم دربند دیگر در آستانه آغاز سال تحصیلی جدید در بیانیه ای، نوشته اند: " بار دیگر شمیم مهر ورزیدن گرفت و به یادمان آورد خاطرات روز آغازین آموختن را. روزگشوده شدن دروازه های دانش آموزی و مهرورزی را... چه باک که اکنون برای سومین سال پیاپی زنگ آغاز مهرماه را از پشت دیوارهای بلند زندان اوین می شنویم که ما شیفتگان آموزگاری مان هستیم. چه کنیم که امیدمان در ساختن ایرانی آزاد و آباد بر بنیان معرفت و آگاهی کم رمق شده است که ما سنت آموختن را هنوز در خاطر داریم. خشنودیم که هم ما و هم شاگردانمان پس از خلق حماسه های عظیم و جنبش سبز ملت ایران بر سر عهدی که در پیشگاه آموزگار بشریت بسته ایم پایداریم. امروز آحاد ملت بزرگ ایران در مسیر آگاهی تا رهایی گام بر می دارند و ما مفتخریم که در این مسیر همگام هموطنان مان هستیم."