رهایی

تهدید به اخراج؛ در صورت بازگردانده شدن به ایران چیزی جز زندان و شکنجه در انتظار آنان نخواهد بود

سحر نیازی همراه همسر و کودک خردسال ایشان

روزنامۀ "دالا- دموکراتن" (Dala Demokraten) گفتگویی با خانم سحر نیازی، فعال حقوق زنان داشته که در تاریخ سوم آگوست سال جاری به زبان سوئدی به چاپ رسیده است. در زیر، شرح گفتگوی سحر نیازی با "رولاند انگوال" گزارشگر روزنامۀ سوئدی دالادموکراتن به زبان فارسی ارائه می گردد:
در ایران، زنان عملا از هیچ حقوقی برخوردار نیستند. آنها نمی تواند لزبین باشند یا تغییر مذهب دهند. اگر  معلوم شود که زنی لزبین است یا تغییر مذهب داده است چیزی جز زندان و یا بدتر از آن مرگ در انتظار آنان نیست. 

سحر که خود فمینیست است و مجبور به فرار از کشور پس از انتخابات ریاست جمهوری در سال 2009 شده است، می گوید:
-  در طرح جداسازی جنسیتی، حتی در کلاس های دانشگاه در ایران، مردان و زنان باید جدا از هم باشند.

سحر همراه با شوهر و پسرش به سوئد پناه برد. پدر شوهر او در جنگ علیه عراق در دهۀ 1980 کشته شد. به همین دلیل، همۀ بستگان نزدیک موفق به دریافت حمایت مالی از سوی نظام می شوند. در این میان، کسانی که کاملا به نظام حاکم وفادار نیاشند به سختی مجازات می شوند. در سال 2009 ، شوهر سحر به دلیل شرکت در اعتراضات علیه نظام بازداشت شد و بار دوم که در تظاهرات خیابانی توسط نیروهای اسلامی دستگیر شد، با حملۀ مردم به نیروهای لباس شخصی موفق به فرار شد اما کارت شناسایی وی نزد آنان مانده بود. بنابر این، او به شدت در خطر بازداشت مجدد قرار داشت.

در نتیجه، سحر نیازی و شوهر او مجبور به فرار از کشور و پناه بردن به سوئد و سپس به هدمورا شدند. درست قبل از سال نو، خانواده یک پاسخ منفی برای گرفتن اقامت از اداره مهاجرت در هدمورا دریافت کرد. بنا به نامۀ ادارۀ مهاجرت، آنها دلایل کافی برای اقامت ندارند.

سحر نیازی می گوید: "ادارۀ مهاجرت به آنان گفتند که در معرض خطر جدی نیستند.
پس از دریافت نامۀ اداره مهاجرت، سحر با چشمان اشکبار از پله های ساختمان مهاجرت پایین می رود.
- "ما اجازۀ اقامت نداریم. درخواست ما رد شده است. برای من بهتر است که همینجا بمیرم تا به ایران برگردم."

این همه در مستند "در میان هیچ کجا" که در مورد سرنوشت چهار زن ایرانی پناهجو توسط فرح شیلاندری و روبین سونداستروم ساخته شده است، به تصویر کشیده می شود. این فیلم مستند در یک جشنواره بزرگ بین المللی فیلم در ماه آوریل در پاریس نمایش داده شد. هفتاد فیلم کوتاه از کشورهای مختلف در پنج روز در این فستیوال به نمایش گذاشته شد.

سحر همچنین مقالاتی علیه نظام نوشته و خواستار حقوق برابر برای زنان ایرانی شده است. از آنجا که آزادی بیان در رژیم توتالیتر ایران وجود ندارد، سحر نیازی از بازگشت به ایران بسیار واهمه دارد.

طلاقدر مورد طلاق، تمام حقوق متعلق به مرد است. مرد است که تصمیم می گیرد با طلاق موافقت کند و یا به ازدواج فعلی ادامه دهد. اگر زن موفق به گرفتن طلاق شود، حضانت فرزندان به مرد تعلق دارد.  در اسلام، مردان می توانند تا چهار همسر داشته باشند، اما زنان باید از هر گونه رابطۀ خارج از ازدواج خودداری کنند. اگر زنی متاهل با مرد دیگری رابطه جنسی برقرار کند، به مرگ با سنگسار محکوم خواهد شد!

بر اساس دکترین اسلام، زنان نصف یک مرد محسوب می شوند. بنابراین، از نیمی از حقوق یک انسان برخوردارند. به عنوان یک شاهد عینی، یک زن نمی تواند در دادگاه شهادت دهد، بلکه شهادت چهار زن پذیرفته می شود چرا که دادگاه های اسلامی به شهادت دو مرد نیاز دارند.

در شانزدهم آگوست، این زن و شوهر باید در برابر دادگاه ادارۀ مهاجرت بایستند و به پرسش های دادگاه پاسخ دهند. حالا باید صبر کرد و دید آیا این خانواده به ایران بازگردانده و در نتیجه با نیروهای امنیتی، زندان، شکنجه و یا اعدام روبرو خواهند شد؟ یا ادارۀ مهاجرت به آنان اجازۀ زنده ماندن در سوئد خواهد داد؟

رولاند انگوال
ترجمۀ فرح شیلاندری
03.08.2011