برادر رامین آقازاده: آمرین پرونده کهریزک را محاکمه کنید
مسیح علی نژاد
خانواده رامین آقا زاده قهرمانی چهارمین قربانی کهریزک، پس از دو سال سکوت، از پیگیریِ قضاییِ پرونده جان باختنِ این جوانِ ۳۰ ساله خبر می دهند. رضا آقازاده قهرمانی برادر رامین آقازاده قهرمانی در گفتگویی با جرس، از خواست خانواده‌اش (همچون دیگر خانواده های شهدای کهریزک) برای محاکمه آمران پرونده کهریزک سخن می گوید. او تاکید می کند: محاکمه ی آمران پرونده ی کهریزک شاید منجر به کم شدنِ تنها بخشی از رنجِ دو ساله ی این خانواده ها و درس عبرتی برای عدم تکرار این فاجعه در کشور شود.
بعد از انتخابات ریاست جمهوری دهم و در پی شکل گیری اعتراضات مردمی، بازداشتگاه کهریزک یکی از محل های نگهداری دستگیرشدگان بود؛ شمار بسیاری از شهروندان معترض در این بازداشتگاه مورد شکنجه و ضرب و شتم قرار گرفتند و با کمال تاسف، برخی از هم‌وطنان آزاده نیز بر اثر بدرفتاری‌ها و شونت‌های غیرانسانی صورت گرفته، جان باختند.
سازمان قضایی نیروهای مسلح از محسن روح‌الامینی، محمد کامرانی و امیر جوادی‌فر به عنوان سه قربانی بازداشتگاه کهریزک نام برد ؛ این در حالی بود که چند روز بعد، عبدالحسین روح الامینی از رامین آقازاده قهرمانی" به عنوان چهارمین قربانی بازداشتگاه کهریزک نام برد.
همان زمان سایت نوروز در گزارشی از جزئیات شهادت رامین قهرمانی نوشت که او را مدتی طولانی از پا آویزان کرده بودند. بر اساس این گزارش در درگیری های روزهای پس از انتخابات، ماموران از طریق دوربین مداربسته یک بانک، چهره رامین قهرمانی را شناسایی و برای دستگیری وی به منزلش مراجعه می کنند. به دلیل عدم حضور رامین در منزل، به مادر او تاکید می شود که فرزندش باید هرچه زودتر خود را به مراجع امنیتی معرفی کند.
عبدالحسین روح الامینی گفته است که علت مرگ رامین آقازاده قهرمانی برای اینکه وجدان عمومی جامعه خیلی جریحه دار نشود، از سوی مسئولان اعلام نشده بود. رسانه ها نیز همان زمان نوشتند که خانواده رامین آقازاده قهرمانی نیز تحت تدابیر شدید امنیتی فرزند خود را به خاک سپرده و پس از آن سکوت کرده بودند. اما اینک و در آستانه دومین سالگرد فاجعه ی کهریزک، آنها نیز در کنار خانواده های محمد کامرانی، امیر جوادی فر و نیز خانواده محسن روح الامینی، خواستار محاکمه ی آمران این پروند شده اند که در گزارش سازمان قضایی نیروهای مسلح از آن به عنوان «قتلِ عمد» یاد شده است.
علی کامرانی، پدر محمد کامرانی جوان هجده ساله ای که بر اثر شکنجه و ضرب و شتم در زندان کهریزک جان باخته بود از جمله کسانی است که مصرانه خواستار محاکمه آمران اصلی پرونده ی کهریزک است.
وی که پیشتر از سعید مرتضوی دادستان وقت تهران _که دستور انتقال بازداشت شدگان را به کهریزک داده بود_ به عنوان یکی از آمران پرونده یاد کرده بود به جرس می گوید: «اگر تمام تهران را هم به من بدهند که فرزندم نمی شود؛ عزیزم را از من گرفته اند... پس همه ی هدفم از پیگیری پرونده این است که جلوی این بی تدبیری ها گرفته شود؛ باید بپذیرند که اشتباه کرده اند. »
وی در پاسخ به این پرسش که ایا نتیجه ی پیگیری ها مثبت بوده است می گوید: «توکل ما به خدا است و دعای خیر مردم هم یاری مان می کند که این پرونده به نتیجه برسد، چون مردم واقعا منتظر هستند ببینند نتیجه ی پرونده ی کهریزک چه می شود. هدف ما هم این است تا کسانی که خون فرزندان بیگناه ما را ریختند باید به سزای اعمال شان برسند. »
بابک جوادی فر، برادر امیر جوادی فر جوان دیگری که از قربانیان کهریزک است از پیگیری مصرانه ی خانواده ی خود برای محاکمه ی آمران پرونده خبرمی دهد و می گوید: «پرونده کهریزک در مراحل رسیدگی قضایی دو قسمت داشت. یک قسمت مربوط می شد به پرسنل نیروی انتظامی که دادگاهش سال گذشته برگزار شد و نتیجه اش را هم رسانه ها منتشر کرده اند. اما قسمت مهمترِ آن مربوط به مقامات قضایی بود که دستور انتقال بازداشت شدگان هجده تیر را به کهریزک داده بودند. هنوز هیچ دادگاهی برای رسیدگی به اتهامات مطرح شده ی مقاماتِ قضایی برگزار نشده است و به ما می گویند که پرونده در حال تحقیقات است.»
بابک جوادی فر تاکید می کند: «ما منتظر هستیم تا هر چه زودتر قرار مجرمیت برای آمران پرونده کهریزک صادر شود. آمرانی که دستور انتقال را داده بودند و در سازمان قضایی هم تاکید شده که دستور از جای دیگر صادر شده است. دادگاهی که برای پرسنل قضایی برگزار شد مربوط به مباشرین بوده و پرونده آمرین هنوز باقی مانده است. کما اینکه به جز دستور انتقال بچه ها به کهریزک ، اتهامِ دیگری نیز متوجه آقای مرتضوی است که باید پاسخگو باشد، چرا به پرسنل نیروی انتظامی شفاها دستور داده بود تا نامه ای تهیه کنند و علت جان باختنِ بچه ها را مننژیت اعلام کنند؟»
گفتگوی جرس با رضا آقا زاده قهرمانی، برادر رامین آقازاده ی قهرمانی را نیز در پی می‌خوانید:
آقای آقازاده قهرمانی خانواده های امیر جوادی فر، محمد کامرانی و محسن روح الامینی بارها اعلام کرده اند که به دنبال محاکمه ی قاتلان فرزندان خود هستند. با توجه به اینکه نام رامین آقازاده قهرمانی به عنوان چهارمین قهربانی کهریزک عنوان شده است، شما هم پرونده ای در دادگاه تشکیل داده اید ؟
بله ما به صورت رسمی شکایت کرده ایم و منتظریم دیوان عالی کشور پیگیر پرونده آمرین پرونده کهریزک باشد.
آقای روح الامینی همان زمان اعلام کردند که «علت مرگ رامین آقازاده قهرمانی برای اینکه وجدان عمومی جامعه خیلی جریحه دار نشود، از سوی مسئولان اعلام نشده » شما طی این دو سال آیا شرحی به رسانه ها و یا مسولان در مورد آنچه بر برادرتان گذشت دادید؟
ما همان روزهای اول فقط یک سری مطالب را به برخی روزنامه ها دادیم و آنها هم گزارش هارا به نقل از خودشان منتشر کردند؛ ولی خب شرایط به گونه ای بود که مصاحبه ای انجام ندادیم . از مجلس هم به دیدار خانواده ما آمدند و پیگیر بودند.
خب الان مایل هستید مختصری توضیح دهید که در این دو سال چه گذشت؟
برادرم یک جوان ۳۰ ساله بود که در جریان حوادث بعد از انتخابات احضار شد. بعد از آن، او شخصا رفت و خودش را معرفی کرد. ما اوائل اصلا باخبر نبودیم که در کدام بازداشتگاه نگهداری می شد. بعدها مطلع شدیم که در کهریزک بوده است. بعد از کهریزک نیز به اوین منتقل شده و بعد از چند روز از اوین آزاد شد. وقتی به خانه آمد جراحات شدیدی داشت و به دلیل ضربه هایی که خورده بود حالش خراب شد. برادرم را به بیمارستان منتقل کردیم اما متاسفانه ۲۷ تیرماه در بیمارستان جانش را از دست داد.
بعد از جان باختن برادرتان چه پیگیری انجام دادید؟
ما اصلا نمی دانستیم تحت چه شرایطی و چگونه این ماجرا را پیگیری کنیم تا اینکه همان روزهای اول که پرونده ی کهریزک مطرح شده بود، ابتدا آقای کامرانی با ما تماس گرفتند و بعد آقای روح الامینی هم تماس گرفتند و بعد موضوع را در رسانه ها هم مطرح کردند. ما هم تازه بعد از آشنایی با این خانواده ها بود که متوجه شدیم چگونه باید پیگیر باشیم و شکایت رسمی مان را هم همان موقع نوشتیم.
همان زمان مجلس و کمیته ی ویژه ای نیز پیگیر پرونده کهریزک بوده اند و گفته اید که با خانواده شما هم دیداری صورت گرفته بود؟ آیا نتیجه ای داد این پیگیری ها؟
بعد از اینکه خانواده های قربانیان کهریزک حضوری همدیگر را دیدیم با هم به دادگاه می رفتیم و پیگیر پرونده شدیم. اسامی افرادی که کشته شدند و تاریخ ها هم مشخص شده بود. کمیته ی حقیقت یابی از سوی رهبری جمهوری اسلامی تشکیل شده بود که از طرف مجلس به خانه ما آمدند و دیداری هم با ما انجام دادند. مجموعه تلاش ها این بود که دادگاه اول مربوط به متهمان کهریزک تشکیل شد؛ کسانی به عنوان مجرم معرفی شدند ولی بعد از مشورت با وکلا ،خانواده ها به این نتیجه رسیدند که این دو نفری که مجرم تعیین شده اند و قرار اعدام برایشان صادر شده بخشیده شوند، چون مهم کسی بود که دستور را صادر کرده بود؛ ما خواهان رسیدگی به جرائمِ آمرینِ این پرونده هستیم که حالا پرونده هنوز جریان دارد و نتجیه اش معلوم نیست.
آیا زمانی که برادر شما آزاد شده بود توضیحی در مورد شکنجه های صورت گرفته در کهریزک داد؟
واقعیت این است که نیازی به توضیح برادر من نبود چون روند پرونده به سمتی رفته بود که خود بیمارستان و پزشکی قانونی وقتی کالبد شکافی کردند فهمیدند که مرگ به چه علتی بوده است . همان دو روزی که برادرم آزاد بود ما هم می دیدیم که از ناحیه گردن دچار چه جراحت هایی شده است. جای ضرب و شتم بر بدن او را می دیدیم. آثار و جای ضربه هایی که توی سرش خورده بود، یا بر ساق پا و گردنش وارد شده بود، مشخص بود.
امیر جوادی فر قربانی دیگر کهریزک با انتخاب خودش و با همراهی خانواده خودش را به پلیس امنیت معرفی کرده بود. در مورد برادر شما هم همین اتفاق مشابه رخ داده ؛ درست است؟
بله؛ وقتی برادرم احضار شد، پدر و مادرم به رامین گفته بودند ما یک شهروند هستیم، تابع قانونِ همین کشور هستیم و هیچ گاه پا فراتر از قانون نخواهیم گذاشت و بر همین اساس گفته بودند که ایشان خودش را به دادگاه معرفی کند و در دادگاه جمهوری اسلامی بررسی شود و ببینند اگر رامین جرمی مرتکب شده است براساس قانون به آن رسیدگی شود. ما خواستیم پا روی قانون نگذاشته باشیم اما شرایط برعکس شد. کسی خودش را به قانون معرفی می کند ولی هنوز دادگاهی برایش برگزار نشده، چنان مورد ضرب و شتم قرار می گیرد که منجر به مرگ می شود ...
می توانم بپرسم بعد از آنکه برادر شما در اثر شکنجه در کهریزک جانش را از دست داد هیچ گاه پدر و مادر پشیمان شدند که چرا مشوق برادرتان بودند تا خودش را معرفی کند؟
ما نمی دانسیتم، هیچ کس علمِ این را نداشت که چه اتفاقی قرار است بیافتد. برادرم احضار شده بود و ما هم در کار انجام شده ای قرار گرفته بودیم. از طرفی پا گذاشتن روی قانون در هر کشوری چندان روی خوشی ندارد. ما هم می خواستیم که پا روی قانون نگذاریم و مشکلی هم نداشتیم که به جرمش طبق قوانین رسیدگی شود؛ اما خب پدر و مادرم وقتی دیدند که هنوز جرمی مشخص نشده، برادرم را چنان مورد ضرب و شتم قرار دادند که جانش را پیش از هر دادگاهی از دست داد، اینجاست که قلب آدم جریحه دار می شود.
آیا مسولان پیگیِر پرونده در جریان فشارهای وارده بر خانواده ها قرار می گیرند؟
بودند کسانی که واقعا می خواستند حقایق روشن شود. بازپرس پرونده آقای حسینی خیلی تلاش کرد . در این دو سال خیلی ها به فکر ما بودند. به هر حال مسئولان باید بدانند خانواده های قربانیان کهریزک در این دو سال چه کشیده اند. مسئولان یک کشور صد درصد باید روشنفکرتر از عوام باشند چون مسئولیت شان خطیرتر است و باید در شرایط بحرانی تصمیماتی متناسب با شرایط بحران اتخاذ کنند؛ ولی متاسفانه این اتفاق نیافتاد و یک سری از خانواده ها فرزندان خودشان را از دست داده اند.
اگر حرفی و نکته ای باقی مانده است بفرمایید؟
از تلاش رسانه ها که خانواده ها را تنها نگذاشته اند و همچنین از دست اندرکارانی که در همین سیستم کمک کرده اند تشکر می کنم. در این دو سال کسانی واقعا به فکر ما بودند که خب این رنج خانواده ها را کمتر می کند. امیدوارم حق به حق دار برسد و آمرین پرونده کهریزک محاکمه شوند که لااقل افکار عمومی یک مقدار مثبت فکر کند و ببیند که بالاخره در این کشور دادگاه کهریزک به نتیجه رسیده است. به هر حال جامعه هرمی است؛ اگر رأس دارد،به همان ترتیب در سطوح پایین تر جامعه نیز مردمی زندگی می کنند. اگر شهروندان ببینند که کسی پیگیر قتل ها و شکنجه ها نیست فکر نمی کنم بتوان ثباتی در کشور برقرار کرد . محاکمه آمرین فاجعه کهریزک می تواند درس عبرتی باشد تا از این پس کسی نتواند این جسارت را به خود بدهد که با جانِ مردم بازی کند و خیالش راحت باشد که بازخواست هم نخواهد شد. اگر این افراد محاکمه و جرم شان هم مشخص شود شاید مقدار کمی از بار فکری و رنج خانواده ها کم شود.
