وضعیت بحرانی دو زندانی بیمار محبوس در بند ٣۵٠ اوین
وضعیت جسمی دو زندانی سیاسی محبوس در بند ۳۵۰ به نامهای پیمان کریمی و حسن فرجی بحرانی گزارش شده است. بنا به اطلاع گزارشگران هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، پیمان کریمی از بازداشت شدگان حوادث پس از انتخابات ٨٨ به دلیل نوسانات شدید و مکرر قند خون از ٢ ماه پیش تا اکنون در بهداری اوین بستری است. از زمان بستری شدن این زندانی سیاسی مبتلا به بیماری دیابت به دلیل شوک‌های متعددی که به وی وارد آمده چشم‌هایش دچار کم سویی شده است بنا به نظر پزشکان در صورت تداوم این روند وی در معرض نابینایی کامل قرار خواهد گرفت. هم چنین حسن فرجی زندانی دیگر محبوس در بند ۳۵۰ زندان اوین که از بیماریهای فراوانی از جمله قلبی و دستگاه گوارش رنج می‌برد. به دلیل ابلاغ حکم جدید مبنی بر ۱۰ سال حبس تعزیری دچار حمله قلبی شده و به بیمارستان مدرس منتقل و مجددا به بند بازگردانده شد. نامبرده به علت عوارض ناشی از سکته قلبی از قدرت تکلم پایینی برخوردار است وقادر به راه رفتن و انجام امور شخصی خود نیست. با پیگری‌های همبندیان وی از مسؤلین زندان مشخص شد که به دلیل تشابه اسمی این زندانی سیاسی با فردی متهم به قاچاق اسلحه، حکم به اشتباه به ایشان ابلاغ شده است. و محکومیت جدیدی در انتظار ایشان نیست. شایان ذکر است که پزشکی قانونی برای هر ٢ زندانی بیمار گواهی عدم تحمل کیفر صادر کرد، ولی دادستان تهران به خواست این مرجع قانونی به دلیل اعمال فشار نهادهای امنیتی تمکین نمی‌کند

توقیف بیش از شش هزار جلد کتاب مقدس مسیحیان در ایران
مجید ابهری، مشاور کمیسیون اجتماعی مجلس شورای اسلامی گفته که «مبلغان ادیان مسیحی با اتکا به پول های کلان و تبلیغات دروغین برای به انحراف کشیدن جوانان تلاش می کنند و در همین راستا، چندی پیش شش هزار و ۵۰۰ نسخه كتاب مقدس مسیحیان در مسیر زنجان ـ ابهر کشف و توقیف شد.» به گزارش سایت «محبت نیوز»، آژانس خبری مسیحیان ایران، آقای ابهری در گفت وگو با خبرگزاری مهر گفته است: «این کتاب ها از نوع بهترین کاغذ در دنیا و در اندازه جیبی بودند.» این گزارش در رسانه های خارج از کشور بازتاب داشته و از جمله روز پنجشنبه در وبسایت «کریسشن تودی» که به اخبار جمعیت مسیحیان جهان اختصاص دارد، منتشر شده است. وی گفته است: «نکته قابل توجه در این موضوع که باید مورد توجه نهادهای قضایی و امنیتی و دینی قرار گیرد این است که تمام ادیان و مکاتب برای مقابله با دین اسلام نیروی خود را یکپارچه کرده اند و گرنه ارسال دو نوع کتاب دینی به یک کشور چه مفهومی دارد.» به گزارش محبت نیوز، پیش از این نیز در تاریخ هفتم آبان ماه ۱۳۸۹ هم ماموران انتظامی و سپاه پاسداران آذربایجان غربی در یک دستگاه اتوبوس مسافربری مسیر سلماس – تهران، تعداد ۳۰۰ جلد کتاب مقدس مسیحیان را پس از بازرسی اتوبوس کشف و ضبط کردند. این سایت همچنین گزارش داده که اداره بازرسی و كشف كالای قاچاق با همكاری سپاه پاسداران استان آذربایجان غربی پس از توقیف این کتاب های مقدس مسیحیان، همه را در روستای «دریشک» به آتش كشیدند. هر چند قانون اساسی جمهوری اسلامی، آیین مسیحیت را به رسمیت شناخته است، اما در سال‌های گذشته مقام‌های جمهوری اسلامی محدودیت‌های گسترده‌ای را برای اقلیت‌های مذهبی در ایران اعمال کرده‌اند که از آن جمله می‌توان به بازداشت شماری از کشیشان مسیحی و محاکمه آنان اشاره کرد. دی‌ماه سال گذشته، مرتضی تمدن، استاندار تهران با مقایسه مسیحیان تبشیری با وهابیت و طالبان، از آئین آنها با عنوان یک «جریان منحرف و فاسد»‌ در مسیحیت نام برده و از بازداشت رهبران شان و نیز برخورد شدیدتر با آنها خبر داده بود.
رادیو فردا

مقابله رژیم اسلامی با قرارهای فیس  بوکی/جنبش اعتراضی سوت
آخرین قرار فیس بوکی با نام «هندوانه‌خوری»، باعث نگرانی مسولان شده است. اگرچه نیروی انتظامی عده‌ای از شرکت‌کنندگان دو برنامۀ «آب بازی» و «خزبازی» را دستگیر کرد اما قرارهای فیس بوکی با برنامۀ «شیشه پاک کنی» و «هندوانه خوری» ادامه یافت. تحلیل‌گران نزدیک به حکومت معتقدند برخورد چکشی با این پدیده خطرناک است و باید نمونه‌های مشابه آن را با نظارت نهادهای رسمی برگزار کرد. اگرچه نیروی انتظامی عده‌ای از شرکت‌کنندگان در دو برنامۀ «آب‌بازی» و «خزبازی» را دستگیر کرد اما قرارهای فیس بوکی به همین دو برنامه ختم نشد و با برنامۀ «شیشه پاک کنی» در حمایت از کودکان کار ادامه یافت و حالا نوبت به «هندوانه خوری» رسیده است. تحلیلگران سایت‌های نزدیک به حکومت، شخصیت‌های انتظامی و برخی نمایندگان مجلس این برنامه‌ها را حاصل برنامه ریزی غرب و نوعی تمرین برای بسیج نیروهای جوان علیه حاکمیت ارزیابی کرده اند. سایت خبری-تحلیلیِ «الف» در یادداشتی بدون ذکر نام نویسنده، ضمن این که قرارهای فیس بوکی را «دسیسۀ فرهنگی جدید» نامیده به مسئولان جمهوری اسلامی پیشنهاد کرده است برای مقابله با این برنامه ها از برخوردهای چکشی پرهیز کنند و خودشان چنین برنامه هایی را زیر نظر نیروی انتظامی و شهرداری تدارک ببینند آرش آبادپور، وبلاگ‌نویس و تحلیل‌گر شبکه‌های اجتماعی مجازیِ ساکن کانادا که با نام مستعار «آرش کمانگیر» در فضای مجازی شناخته می‌شود، از دلایل برخورد امنیتی با قرارهای فیس بوکی و پیامدهای دولتی کردن این اتفاق می‌گوید. آرش آبادپور معتقد است: «نمی‌توان قرارهای فیس بوکی را به خارج از ایران رابط داد و از طرفی دولتی شدن قرارهای فیس بوکی و اجرای این پدیده به صورت بخشنامه‌ای به ضرر خود حاکمیت است.» همچنین در کنار مطرح شدن چهار قرارهای فیس بوکی در داخل ایران، یک اید نیز در خارج از ایران مطرح شده که در آن مردم را در داخل به سوت زدن در ساعت 9 هر شب با استفاده از سوت‌های کوچک دعوت کرده است. بشنوید:گفتگو با آرش آباد پور

سه 28 مرداد - سه واقعه تاریخی

سه 28 مرداد - سه واقعه تاریخی

28 مرداد 1332

این روزها به مانند روند حدود سی ساله گذشته بسیاری مشغول  28 مرداد 1332 هستند و معمولا هم به جای بحث منطقی در این زمینه که قاعدتا باید به تاریخ سپرده شده باشد و در بستر تاریخ به سادگی پیرامونش تبادل نظر شود دعوا و دشنام انجام می شود. زمانی که واقعه ای (خوب یا بد از دید هر شخص) در نزد یک ملت به تاریخ پیوسته باشد بحث پیرامون آن در یک فضای منطقی و به دور از احساسات و حب و بغض انجام می شود و هر شخصی آزادانه دیدگاه و برداشت خودش را بیان می کند ولی متاسفانه فسیل های سیاسی چنین اجازه ای را نمی دهند و مرتب با سمپاشی هایی که در فضای سیاسی جامعه ایرانی می کنند تعصب و حب و بغض را باز تولید می کنند. ای کاش این ویژگی تنها در انحصار فسیل هایی بود که این آش حکومت اسلامی را برای ایران و ایرانی پختند. با کمال تاسف ما جوانان هم گرفتار این تعصب های احمقانه شده ایم و دو تن با عقاید متفاوت در یک زمینه نمی توانیم بدون دعوا و توهین و دشنام باهم به مانند دو انسان متمدن تبادل نظر کنیم و همه ما معتقدیم که سخن درست تنها از دهان ما خارج می شود و جمله درست تنها با قلم ما نوشته می شود.
من وارد بحث مستقیم درباره سقوط دولت زنده یاد دکتر محمد مصدق و روابط محمد رضا شاه با مصدق و سایر این قضایا نمی شوم و این موضوع به این دلیل است که متاسفانه با تلاش جمهوری اسلامی و رسانه های فارسی زبان غیر ایرانی و متاسفانه برخی از ایرانیان نا آگاه و متعصب این موضوع هنوز به تاریخ نپیوسته و پس از حدود شصت سال هنوز لایه کلفتی از تعصب روی آن نقش بسته و تلاش جمهوری اسلامی و این رسانه ها هم یک دلیل بیشتر ندارد و آن چیزی جز تفرقه انداختن میان مخالفان جمهوری اسلامی نیست زیرا آنها به خوبی فهمیده اند که متاسفانه ما مخالفان جمهوری اسلامی نمی توانیم هم با یکدیگر در زمینه یا زمینه هایی اختلاف نظر داشته باشیم و هم با هم در برابر جمهوری اسلامی همبسته و متحد باشیم پس تلاش می کنند از هر بستری برای بیشتر کردن این تفرقه استفاده کنند. امیدوارم روزی در آینده نزدیک این تعصب از بین برود و بتوان با احترام به یکدیگر بدون درگیری در این زمینه آزادانه و منطقی بحث کرد.


28 مرداد 1357

اما یکی از دو واقعه خونباری که متاسفانه به دلیل همین تعصب و اهمیت بیش از حد دادن به 28 مرداد 32 هر سال و همیشه در سایه قرار می گیرد و تنها اشاراتی کوچک به آن می شود به 28 مرداد 1357 مربوط می شود یعنی درست حدود شش ماه پیش از روی کار آمدن حکومت آخوندی.
در شبی از شبهای تابستان در شهر آبادان حدود چهارصد هم میهن ما فارغ از همه داستانهای آن روزگار در سینما رکس در حال تماشای فیلم بودند که جنایتکاران و سرداران اسلام ناب محمدی دست به یکی دیگر از جنایات خود زدند و با نهایت شقاوت و سنگدلی به مانند پیشوایان جنایتکار دین و آیینشان برای به قدرت رساندن خود چهارصد انسان را زنده زنده در آتش سوزاندند و متاسفانه حکومت محمد رضا شاه و در راس همه مزدور بزرگ و نخست وزیر وقت جعفر شریف امامی به جای برخورد با عاملان این جنایت که با تحقیقات مستند زنده یاد دکتر محمد رضا عاملی تهرانی کاملا مشخص بودند در این زمینه سکوت کردند و این سکوت سبب خشمگینی خانواده های داغدیده و همچنین پیوستن مردم آبادان و به ویژه کارگران پالایشگاه نفت آبادان به این انقلاب نکبت بار شد.
همین تحقیقات دکتر عاملی تهرانی سبب اعدام این مرد بزرگ و میهن پرست شد.
در کتاب پشت پرده انقلاب - اعترافات حسین بروجردی که به کوشش دکتر بهرام چوبینه گردآوری شده حسین بروجردی کاملا این ماجرای آتش زدن سینما رکس را با جزئیات شرح می دهد. همینطور خانم شیدا نبوی نیز تحقیقی بسیار خواندنی با نام فاجعه سینما رکس آبادان دارند که بسیار در این زمینه روشنگر است.
لازم است در اینجا به نویسنده و کارگردان و بازیگر خوب و متعهد سرزمینمان آقای پرویز صیاد نیز اشاره بکنم که در نخستین سالهای حکومت آخوندی نمایشنامه ای مستند با نام ((محاکمه سینما رکس آبادان)) را روی صحنه برد و کمک بسیاری به فراموش نشدن این جنایت هولناک کرد.


28 مرداد 1358

سومین 28 مرداد تاریخی در سرزمین ما ایران یادآور جنایتی علیه هم میهنان عزیز و مظلوم کرد ماست که با فرمان جهاد خمینی علیه آنها دهها تن از این هم میهنان به قتل رسیدند. خمینی برای انجام این جنایات در این منطقه دست پرورده خود که از نظر مشکلات روانی با خمینی برابری می کرد یعنی صادق خلخالی به مناطق کردنشین و این بیمار روانی با شقاوت تمام در دادگاه های چند دقیقه ای حکم اعدام صادر می کرد.

به راستی انقلابی که پایه اش با این جنایات گذاشته شده باشد آخر و عاقبتی بهتر از این نخواهد داشت.
بر خلاف تبلیغاتی که می کنند که این انقلاب از مسیر خود منحرف شده و از این دست سخنان بی پایه این جنایات و سایر جنایات از نخستین روز نشان می دهد که هیچ انحرافی در مسیر این انقلاب نکبت بار نبوده و هنوز ادامه همان مسیر سیاه و جنایت بار است.

به امید ایرانی آزاد و آباد و به امید آگاهی ایرانی

وبلاگ میهن پرست

گزارشی از وضعیت زنان زندانی سیاسی زنان بی‌مرخصی

کمیته گزارشگران حقوق بشر- استفاده از مرخصی، طبق قانون و آیین‌نامه سازمان زندان‌ها از جمله حقوقی است که یک زندانی می‌بایست از آن بهره‌مند شود. با این حال، در مورد زندانیان سیاسی، مسئولان به طرق و دلایل مختلف از اعطای این حق جلوگیری می‌کنند. هم‌اکنون شمار زیادی از زندانیان سیاسی در زندان‌های مختلف ایران به سر می‌برند که با وجود سپری کردن مدت‌های طولانی در زندان از حق برخورداری از مرخصی محروم بوده‌اند. در بند زنان زندان اوین نیز، تعداد بسیاری از زنان سیاسی زندانی که اغلب زنان بازداشت شده در جریان اعتراضات پس از انتخابات هستند، از حق مرخصی محروم‌ هستند. این مساله در خصوص زنان زندانی، از آن رو حائز اهمیت است که شماری از آنان دارای فرزندان کوچک بوده، و دوری طولانی مدت آن‌ها از خانواده و فرزندانشان، لطمات جبران‌ناپذیری را به آن‌ها وارد می‌کند. در حال حاضر، چندین زن زندانی سیاسی در زندان اوین به سر می‌برند که دارای فرزندان زیر ۱۸ سال هستند و تا کنون از حق مرخصی برخوردار نبوده‌اند. در زیر به طور اجمالی به معرفی شماری از زنان زندانی محروم از مرخصی می‌پردازیم. ۱. نسرین ستوده: نسرین ستوده وکیل دادگستری، در شهریورماه ۸۹ بازداشت شد. وی بیش از ۴ ماه در سلول انفرادی به سر برد و سپس در شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب مورد محاکمه قرار گرفت. وی از سوی دادگاه به ۱۱ سال حبس تعزیری و ۲۰ سال محرومیت از حرفه وکالت محکوم شد. نسرین ستوده به مدت ۸ ماه در بند ۲۰۹ زندان اوین به سر برد و هم اکنون در بند عمومی نگهداری می‌شود. ۲. عاطفه نبوی: عاطفه نبوی، دانشجوی محروم از تحصیل در روز ۲۵ خردادماه به همراه پسر عموی خود «ضیاءالدین نبوی» دستگیر شد. وی پس از ۵ ماه بلاتکلیفی از سوی شعیه ۱۲ دادگاه انقلاب به اتهام «اجتماع و تبانی علیه نظام» از طریق شرکت رد راهپیمایی اعتراضی ۲۵ خرداد، به تحمل ۴ سال حبس تعزیری محکوم شد که این حکم در دادگاه تجدیدنظر به ۳ سال کاهش یافت. وی هم‌اکنون بیش از ۲ سال است که بدون داشتن مرخصی در زندان به سر می‌برد. ۳. فرح واضحان: فرح واضحان در دی ماه ۸۸ توسط نیروهای اطلاعات ارتش بازداشت، و در مردادماه سال ۸۹ از سوی شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب، به اتهام «محاربه» محاکمه شده و به اعدام محکوم شد. این حکم سپس در دیوان عالی کشور نقض شده و به شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب ارسال شد. فرح واضحان، چندی پیش از سوی این شعبه به اتهام محاربه و توهین به رهبری به ۱۵ سال زندان و تبعید به زندان رجایی‌شهر محکوم شد. وی با وجود داشتن بیماری‌های حاد، با وجود گذشت یکسال و نیم از زمان بازداشتش، از حق برخورداری از مرخصی محروم بوده است. ۴. عالیه اقدام‌دوست: عالیه اقدام‌دوست، فعال جنبش زنان، که به اتهام شرکت در تظاهرات روز ۲۲ خردادماه سال ۸۵، به تحمل ۳ سال حبس تعزیری محکوم شده است. بیش از۲ سال است که بدون داشتن مرخصی، در زندان به سر می‌برد. ۵. کفایت ملک‌محمدی: پس از وقایع عاشورای سال ۸۸ بازداشت شد و از سوی دادگاه به تحمل ۵ سال حبس تعزیری محکوم شد. وی با داشتن ۶۵ سال سن، هم‌اکنون مسن ‌ترین زندانی بند زنان است. با این وجود مسئولان زندان از اعطای مرخصی به وی خودداری کرده‌اند. ۶. فاطمه رهنما: فاطمه رهنما در تیرماه ۸۸ به بازداشت نهادهای امنیتی در آمد. وی که از سوی سایت‌های منسوب به دولت، همسر صیغه‌ای شاپور کاظمی (برادر دکتر رهنورد)، معرفی شده بود. از سوی شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب به تحمل ۱۰ سال حبس تعزیری و تبعید به زندان شهر ایذه محکوم شد که این حکم در دادگاه تجدیدنظر عینا تایید شد. وی در حال حاضر بیش از ۲ سال است که علی‌رغم داشتن افسردگی و بیماری‌های جدی بدون مرخصی در زندان به سر می‌برد. او یکی از معدود زنان زندانی سیاسی است که در تبعید و در زندان سپیدار اهواز نگه‌داری می‌شود. ۷. ریحانه حاج ابراهیم دباغ: ریحانه حاج ابراهیم به همراه ۳ عضو دیگر خانواده‌اش بازداشت شد. وی که از جمله افرادی بود که در جریان اعترافات تلویزیونی وقایع عاشورا، جلوی دوربین قرار گرفت، از سوی دادگاه به اعدام محکوم شد. این حکم در دادگاه تجدیدنظر به ۱۵ سال حبس کاهش یافت. وی بیش از یکسال و نیم است که بدون مرخصی در زندان به سر می‌برد. ۸. مطهره بهرامی: به همراه شوهرش در روز عاشورا در خانه‌اش بازداشت شد. وی نیز در جریان اعترافات تلویزیونی، مقابل دوربین قرار گرفت و از سوی دادگاه به اعدام محکوم شد. این حکم در دادگاه تجدیدنظر به ۱۵ سال حبس و تبعید به زندان رجایی‌شهر کاهش یافت. وی نیز بیش از یک‌سال و نیم است که علی‌رغم سن بالا و ابتلا به بیماری، از داشتن مرخصی محروم بوده است. ۹. فاطمه خرم‌جو: فاطمه خرم‌جو در اسفندماه ۸۸ به همراه دخترش دستگیر شد. وی در مردادماه ۸۹ در شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب مورد محاکمه قرار گرفت و به ۵ سال حبس تعزیری محکوم شد. فاطمه خرم جو، ۵۵ ساله، بیش از یک‌سال و نیم است که بدون برخورداری از حق مرخصی در زندان به سر می‌برد. وی نان‌آور خانواده بوده و یک فرزند معلول دارد. ۱۰. سوسن تبیانیان: سوسن تبیانیان به اتهام داشتن دیانت بهایی و ترویج این دین، در خرداد ماه ۸۹ با حکم دادگاه انقلاب به یکسال و نیم حبس تعزیری محکوم شد و جهت اجرای حکم خود به زندان اوین انتقال یافت. وی علی رغم سپری کردن بیش از یکسال از حکم خود تاکنون از حق مرخصی محروم بوده است. ۱۱. مریم اکبری‌مفرد: مریم اکبری در وقایع عاشورای سال ۸۸ بازداشت شد. وی که دارای ۳ فرزند و یک دختر سه ساله است، پس از سپری کردن ۳ ماه بازداشت در بند ۲۰۹ به بند عمومی انتقال یافت. مریم اکبری از سوی دادگاه به تحمل ۱۵ سال حبس تعزیری تبعید به زندان رجایی شهرمحکوم شد که این حکم در دادگاه تجدیدنظر تایید شد. وی نیز با وجود داشتن ۳ کودک، تاکنون از حق مرخصی محروم بوده است. ۱۲. شبنم مددزاده: شبنم مددزاده، فعال دانشجویی و عضو انجمن اسلامی دانشگاه تربیت معلم، در اسفندماه ۸۷ بازداشت شد. وی به مدت ۳ ماه در سلول انفرادی نگه‌داری شد و پس از ۷ ماه به بند نسوان زندان اوین منتقل شد. این فعال دانشجویی از سوی شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب به تحمل ۵ سال حبس تعزیری و تبعید به زندان رجایی‌شهر محکوم شد. وی بیش از ۲ سال است که بدون داشتن حق مرخصی در زندان به سر می‌برد. ۱۳. مهوش ثابت: مهوش ثابت یکی از ۷ مدیر بهایی است که در اسفندماه ۸۶ بازداشت شد. وی به مدت ۶ ماه در سلول انفرادی به سر برد و پس از ۲ سال بلاتکلیفی و نگه‌داری در بند ۲۰۹، سال گذشته از سوی دادگاه به تحمل ۲۰ سال حبس تعزیری محکوم شد که این حکم در دادگاه تجدیدنظر عینا مورد تایید قرار گرفت. وی هم اکنون بیش از ۳سال است که بدون داشتن مرخصی در زندان نگه‌داری می‌شود. ۱۴. فریبا کمال‌آبادی: فریبا کمال آبادی یکی از ۷ مدیر بهایی است که درفروردین ۸۷ بازداشت شد. وی به مدت ۶ ماه در سلول انفرادی به سر برد. و پس از ۲ سال بلاتکلیفی و نگه‌داری در بند ۲۰۹، سال گذشته از سوی دادگاه به تحمل ۲۰ سال حبس تعزیری محکوم شد که این حکم در دادگاه تجدیدنظر عینا مورد تایید قرار گرفت. وی هم‌اکنون بیش از ۳ سال است که بدون داشتن مرخصی در زندان نگه‌داری می‌شود.