![[Image010.jpg]](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEAShGAvZL6NUe5QQVZFY1kGCPLv3zRVXAEpOE_5IAJgawqEQDjdEPSS53NpHPh78Y6-OX4PAF_B_5YYJYggOHZeqxhNj8OnpzZXbZZZAgvpH6V416Nk_NJsuKLJmxAxjfv1jswzwJlIWs/s1600/Image010.jpg)
| آزار اقلیت های مذهبی در ایران |  |
| بیانیۀ ویکتوریا نولند، سخنگوی وزارت امور خارجۀ ایالات متحده دریافت گزارشهایی دایر بر این که دادگاه های ایران از یوسف نادر خانی خواسته اند که یا ایمان خود را به آیین مسیحی انکار کند و یا به عنوان مرتد – یک اتهام مبتنی بر اعتقاد مذهبی- با مجازات اعدام روبرو شود، مار را وحشت زده ساخته است. اگر این امر به اجرا در آید، نخستین مورد اعدام به خاطر ارتداد در ایران از 1990 تا کنون خواهد بود. او تنها یکی از هزاران نفری است که به خاطر اعتقادات مذهبی خود در معرض تعقیب و آزار قرار دارند. هفت رهبر جامعۀ بهایی که مدت زندان آنها به دلیل عمل به فرائض دینی خود به بیست سال افزایش یافته و نیز صدها صوفی که به سبب اعتقادات خود در ملاء عام تازیانه خورده اند، در همین شمار هستند. رهبران ایران در حالی که ریاکارانه مدعی ترویج مُدارا هستند، به بازاداشت، زندانی کردن، عملیات ایذایی و نقض حقوق کسانی که فقط می خواهند بر طبق دین مورد انتخاب خود عبادت کنند، ادامه می دهند. ما برای ادامۀ دعوت از دولت ایران به رعایت حقوق بنیادین همۀ شهروندان خود و عمل به تعهدات بین المللی اش در محافظت از آنها، به جامعۀ بین المللی می پیوندیم. | |
| وزارت امور خارجه ایالات متحده | |
نامه حسین رونقی ملکی به دادستان تهران و درخواست مرخصی استعلاجی | |
| حسین رونقی ملکی وبلاگ نویس که از وضعیت بد جسمی و بیماری کلیوی در زندان اوین رنج می‌برد، طی نامه‌ای به دادستان تهران نوشته است که «هر چند تاکنون در برابر حکم ناعادلانه دادگاه سکوت کرده‌ام اما این بار به حکم وجدان و عقل در برابر به خطر افتادن سلامتی‌ام سکوت نمی‌کنم.» وی طی این نامه با توجه به وضعیت جسمی‌اش و نیاز مبرم به تحت مراقبت بودن در شرایطی خارج از زندان درخواست «مرخصی استعلاجی» خود را مطرح کرده است. متن کامل این نامه که در اخیتار «خانه حقوق بشر ایران» قرار گرفته است بدین شرح است: جناب آقای جعفری دولت آبادی دادستان تهران با سلام و احترام همانگونه که مستحضرید اینجانب به دلیل نارسایی کلیوی و بیماری سنگ کیسه صفرا برای درمان و پیوند هالب کلیه به بیمارستان شهید هاشمی نژاد منتقل و فرایند درمانی ام از ا/۲/۹۰ شروع شد برای بار دوم جهت عمل جراحی و خروج دی جی هنگامی که کلیه من دچار عفونت و خونریزی شده بود در تاریخ ۱۸/۳/۹۰ به بیمارستان شهید هاشمی نژاد منتقل شدم و فرایند درمانی ام ادامه یافت. این در حالی است که هنوز در مورد سنگ کیسه صفرا مشکلات مثانه و سوزش و تکرر ادرار درمانی در من صورت نگرفته است. هم اکنون نیز به خاطر عفونت کلیه و آن‍ژین قلبی که مشخصا پیش از این در مورد وقوع آن هشدار داده بودند چندین بار به بهداری اوین انتقال داده شده و و تحت درمان قرار گرفته‌ام، به طوری که پزشکان بهداری نیز وخامت حال مرا تایید کرده و دستور درمان سریع و عاجل در مورد من صادر کرده اند. جناب آقای دادستان این تحولات و مخصوصا عفونت کلیه من در حالی صورت پذیرفته که به تشخیص متخصصان بیمارستان هاشمی‌ن‍ژاد و نیز پزشکی قانونی ادامه درمان و نگهداری من (از جمله انجام منظم سی تی اسکن کلیوی) باید خارج از زندان و زیر نظر مستقیم پزشکان معالجه صورت پذیرد. کاملا روشن است که وضعیت فعلی و عدم انجام مراقبت های بعد از عمل و از جمله نبود سی تی اسکن وآی وی پی فقرغذایی و دارویی در زندان در محیط زندان ادامه به درمان و نگهداری مناسب از من نیز غیر ممکن است و با اوضاع موجود احتمال آسیب پذیری روند درمانی ام به طور جدی افزایش می یابد.به خوبی می‌دانید که تمامی روند درمانی ذکر شده و تمام هزینه‌های آن از سوی خانواده‌ام پیگیری و پرداخت شده حال آن‌که این هزینه‌ها علی الاصول باید به وسیله قوه قضاییه و سازمان زندانها پرداخت می‌شد. دادستان محترم تهران بیش از سیزده میلیون تومان برای درمان نارسایی های کلیوی فقط برای بازگشت سلامتی من هزینه شده و عدم رسیدگی‌های ضروری و مراقبت‌های لازم نه فقط هزینه گزاف درمان و عمل جراحی را به هدر می‌دهد بلکه وضعیت جسمانی و سلامتی‌ام را نیز به سوی شرایط وخیم و خطرناک سوق می‌دهد. این امر نه فقط برای من که برای خانواده‌ام نیز غیر قابل تحمل است. به این دلیل هر چند تاکنون در برابر حکم ناعادلانه دادگاه سکوت کرده‌ام اما این بار به حکم وجدان و عقل در برابر به خطر افتادن سلامتی‌ام سکوت نمی‌کنم. از این بابت از حضور مقام عالی دادستان محترم تهران تقاضا می نمایم همانگونه که پزشکان متخصص معالج من و متخصصان پزشکی قانونی رای به اعطای مرخصی استعلاجی به اینجانب داده‌اند آن مقام قضایی نیز با اعزام من به مرخصی استعلاجی موافقت فرمایید. با تشکر و احترام مجدد حسین رونقی ملکی | |
| آقای! احمدی نژاد که با بی شرمی گفتی که در ايران حتي يک فقير هم وجود ندارد! اين کودک پنج ساله کارگر ساختمان است | |
| ايران يکي از ثروتمند ترين کشورهاي جهان به شمار مي آيد. اما ثروندش براي شهروندانش نيست. تمام ثروت جمهوري اسلامي در اختيار ولي فقيه قرار دارد که قسمت عمده آن را به سپاه داده است تا قدرتش را حفظ کند. چرا بايد دختر بچه پنج ساله اي پا به پاي پدرش به مدت هشت ساعت کار کند ؟ در کشاکش جملاتي که از ذهنم مي گذشت به ياد آقاي محصولي ميليادر معرف کابينه دولت هم افتادم. ياد روزي که آقاي احمدي نژاد در مجلس شوراي اسلامي در دفاع از ثروت باد آورده آقاي محصولي مي گفت. مدتي آقاي محصولي در دولت مشغول به کار بود. بعد بازنشسته شد و مشغول به فعاليت در شغل آزاد شد و ثروت مند گرديد. *** آقاي رئيس دولت اين کودک پنج ساله کارگر ساختمان است دخترک به دليل فقر مالي پدرش، مجبور است روزها هشت ساعت کارگري کند. روزنامه دنياي اقتصاد مصاحبه تکان دهنده اي از وضعيت بغرش خانواده ايراني را منتشر کرد. انتشار اين خبر بازتاب گسترده داشته و افراد بسياري با روزنامه تماس گرفته و خواهان ياري به اين خانواده و کودک پنج ساله شدند. وقتي مصاحبه و وضعيت زندگي اجتماعي اين کودک پنج ساله را خواندم، ياد سخنان رئيس جمهور افتادم که با بي شرمي تمام گفت که در ايران حتي يک فقير هم وجود ندارد. پدر يگانه مي‌گويد: به دليل اينکه يگانه را روزها سر ساختمان مي آورم، او نيز پا به پاي من کار مي کند و فعاليت‌هاي سبکي همچون حمل کيسه‌هاي مصالح ساختماني را انجام مي دهد. او مي‌گويد: يگانه چند روز پيش به خاطر گرد و خاک ناشي از گچ و سيمان مريض شده و يک شب تمام تب کرده است. اين کارگر کوچک ساختماني اميدوار است که مسوولان و شرکت‌هاي ساختماني براي استخدام پدرش به عنوان يک سرايه‌دار از خانواده‌اش حمايت مالي کنند.  متن زير گفت‌وگو با اين کودک 5 ساله است، دختري که اگر چه فقير است، اما پدرش براي تربيت او نهايت تلاش خود را کرده است. يگانه! چرا اينجا کار مي‌کني؟ پدرم مريض است و پول نداريم. من هر روز با او مي‌آيم که در خانه تنها نباشم. پدرم پايش درد مي‌کند هر وقت کيسه‌هاي سيمان را بلند مي‌کند اذيت مي‌شود و شب‌ها از شدت درد خوابش نمي‌برد. من زور ندارم، اما کمکش مي‌کنم که کمتر اذيت شود. خانه‌تان کجاست؟ خيلي دور است ما در خانه‌مان يخچال و تلويزيون و تلفن نداريم. چرا پيش مادربزرگ يا خاله‌ات نمي‌روي؟ مادرم مرده است. تازه مادر بزرگم هم مرده و خاله و عمه هم ندارم. چه درخواستي از مسوولان داري؟ پدرم نمي‌تواند کار کند، اما اگر کار نکند پول نداريم. هيچ کس کمکمان نمي‌کند. پدرم مي‌گويد اگر سرايدار يک ساختمان شود زندگي‌مان خوب مي‌شود.(دنياي اقتصاد) بياييد با هم سري به چند کيلومتر بالاتر بزنيم. جايي که جواني خودروي سه ميلياد توماني زير پايش است. چند روز پيش وقتي که روزنامه شرق را مطالعه مي کردم، خبري توجه من را به خود جلب کرد. جواني يک خودروي سه ميليارد توماني زير پايش بود و از داشتن اين ماشين ناراضي بود و دوست داشت ماشين جديدتري سوار شود.  اين اختلاف طبقاتي به نظر شما نشات گرفته از چيست؟ چرا بايد دختر بچه پنج ساله اي پا به پاي پدرش به مدت هشت ساعت کار کند و در آنسوي شهر جواني خودروي سه مليارد توماني زير پايش باشد . در کشاکش جملاتي که از ذنم مي گذشت به ياد آقاي محصولي ميليادر معرف کابينه دولت هم افتادم. ياد روزي که آقاي احمدي نژاد در مجلس شوراي اسلامي در دفاع از ثروت باد آورده آقاي محصولي مي گفت. مدتي آقاي محصولي در دولت مشغول به کار بود. بعد بازنشسته شد و مشغول به فعاليت در شغل آزاد شد و ثروت مند گرديد. اينها را عرض کردم تا به بيشتر خودمان را و دولتمان را بشناسيم. در قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران که نظامي بر پايه ديکتاتوري اسلامي است، قوانيتي به نفع شهروندان ايراني وجود دارد که 32 سال است متروک مانده است. قانون اساسي به دو قسمت عمده تقسيم مي شود. قسمت اول که منافع حاکمان جمهوري اسلامي ايران را تامين مي کند و قسمت دوم منافع شهروندان ايراني به رسميت شناخته شده است. منافعي همچون داشتن شغل، مسکن؛ آزادي هاي اجتماعي و تامين اجتماعي، آموزش و پرورش رايگان و غيره. قوانين مربوط به حاکميت تاکنون بدون کوچک ترين کم و کاستي اجرا شده است و همچنان ولايت مطلقه فقيه هر چه بگويد مجلس و دولت و قوه قضاييه سراپا گوش خواهند بود و تنها در اين قسمت، حفظ قدرت و نظام داراي اهميت است. اما در قسمت دوم که حق شهروندان مطرح مي گردد، تاکنون متروک مانده است، داشتن مسکي، آموزش و پرورش رايگان، شغل ، امکانات بهداشتي از جمله حقوقي است که شهروندان ايراني تا کنون از آنها محروم مانده اند. اما برگرديم به دختر به پنج ساله کارگري که با دستان نحيفش مجبور است، پا به پاي پدرش کار کند. در بسياري از کشورهاي پيشرفته جهان، کودکان تا سن 18 سالگي از حمايت کامل دولت بهره مي برند. در نروژ زماني که فرزندي به دنيا مي آيد دولت در همان زور تولد مبلغي در حدود سه هزار و پانصد کرون که مبلغي در حدود هفت ميليون تومان است، به حساب مادر يا پدر فرزند واريز مي کند. مادر در قبال پرستاري فرزندش ماهانه مبلغي در حدود يک هزار و پانصد کردن دريافت مي کند. همه چيز براي کودکان رايگان است و تا سن هجده سالگي هزينه درمانشان به عهده دولت است. حقوق کودکان در اولويت قرار دارد و هيچ کس حق ندارد کودکي را تنبيه کرده و يا مجبور به کار کند. اين در حالي است که در آمد کشور ايران چند صد برابر کشور نروژ است. ايران يکي از ثروتمند ترين کشورهاي جهان به شمار مي آيد. اما ثروتش براي شهروندانش نيست. تمام ثروت جمهوري اسلامي در اختيار ولي فقيه قرار دارد که قسمت عمده آن را به سپاه داده است تا قدرتش را حفظ کند. در آلمان يک سوم بودجه کشور اختصاص به کودکان دارد و تربيت کودکان مهمترين وظيف دولت به شمار مي آيد. اما در ايران ..... | |
| محمد مصطفایی ،وکیل دادگستری | |
دیپورت خبرنگاران پناهجو در ترکیه | |
| تنها چند ساعت به دیپورت خضر(سید خدر) میرسیدی زمان باقی است وبرای اخرین بار در واپسین ساعتها بار دیگرخطاب به سازمان ملل متحد ومقامات ارشد ومسولین بلند پایه ی این سازمان حقوق بشری خاطرنشان می کنیم که تنها چندساعت زمان دردست است تا از دیپورت این روزنامه نگار ایرانی کرد وفعال حقوق بشر وعضواصلی وفعال در انجمن حمایت از پناهجویان ایرانی در ترکیه جلوگیری کنیم.لذا از تک تک کارکنان ومسولین محترم درسازمان ملل وتمامی سازمانهای حقوق بشری ازسرتاسرجهان می خواهیم برای جلوگیری از این اقدام ضدبشری دولت ترکیه اقدامات فوری وجدی انجام دهند. باتشکر خبرنگاران پناهجو درترکیه | |
عيسی سحرخيز:مرگ خاموش ما را تدارک ديده اند، جان مردم ارزشی ندارد | |
| «گزارشگر ویژه حقوق بشر باید بداند جان مردم در ایران کم ارزش شده است» عيسی سحرخيز، از زندانيان سياسی پس از انتخابات در نامه ای به احمد شهيد گزارشگر ويژه حقوق بشر سازمان ملل در ايران، نوشته: «آنچه امروز در زندان های جمهوری اسلامی ميرود، جنايت عليه بشريت است و چيزی کمتر ازاقدامات ضد انسانی استالين در اردوگاه های کار اجباری سيبری ندارد.» عيسی سحرخيز همچنين در اين نامه نوشته: «استراتژی اين نظام، کشتن بی صدا و تدريجی زندانيان معترض است. آن ها عامدانه تصميم دارند که ما را نابود کنند و مرگ خاموش ما را تدارک ديده اند، چون از زنده بودن ما، حتی در پشت اين ديوارها و ميله ها می ترسند.» رادیو فردا در گفت و گو با مهدی سحرخيز، پسر عيسی سحرخيز در ابتدا از او پرسيده آقای سحرخيز با چه قصد و نيتی به گزارشگر ويژه حقوق بشر نامه نوشته است؟ با توجه به حوادثی که در چند وقت گذشته رخ داده است، اين مهم است که گزارشگر ويژه حقوق بشر بتواند ببيند که در ايران، مخصوصا در زندان ها، چه اتفاقاتی برای مردم رخ داده است. اين گزارشگر بايد بداند که چقدر در ايران جان مردم کم ارزش شده است و هيچ گونه رسيدگی به وضعيت مردم نمی شود. حتی می شود گفت که قاتلين و کسانی که جرم های ديگری مرتکب شده اند، در زندان ها بسيار راحت ترند تا کسانی که به جرم سياسی در زندان به سر می برند. به اين دليل که مسئولانی بر مملکت ما حکومت می کنند که حتی قبول ندارند که افرادی به جرم سياسی در زندانند. نامه به گزارشگر ويژه برای اين است که بشود حداقل از اين طريق فشاری وارد کرد، تا مسئولين شايد از اين طريق به درخواست زندانيان پاسخ دهند. آقای سحرخيز، پدر شما در نامه اش خطاب به آقای احمدشهيد، گزارشگر ويژه حقوق بشر سازمان ملل متحد، چه خواسته ای داشته است؟ پدرم از ايشان خواسته است که به ايران تشريف بياورند و ببينند که در زندان های اين حکومت چه می گذرد؟ ببينند که مسئولين با افراد زندانی چگونه برخورد می کنند و چه بی توجهی های پزشکی نسبت به ايران افراد می شود. رفتارهايی که حتی باعث مرگ برخی از زندانيان می شود. باعث می شود که اين زندانيان در شرايط بسيار سختی به بيمارستان منتقل شوند و جانشان در خطر باشد. پدر شما در نامه اش به آقای احمد شهيد گفته است که ايشان حتی اجازه برخورداری از يک روز مرخصی را نداشته اند که برای درمان مشکل پزشکی خودشان به بيرون از زندان بروند. دقيقا مشکل فيزيکی آقای سحرخيز در زندان چيست؟ ايشان قبل از اينکه به زندان بروند هيچ گونه مشکل فيزيکی نداشتند. از زمانی که به زندان رفته اند مشکلات بسياری زيادی برايشان پيش آمده است. ازجمله مشکلات پيش آمده، کمردرد و مشکلات قلبی است. در اين مدت به شدت دچار افت فشارخون می شوند. تمام اين مشکلات حتما بايستی تحت نظر پزشک متخصص درمان شود. همچنين يکی از کسانی که در زندان به سر می برند به گوش ايشان ضربه وارد کرده اند و اين مسئله باعث شده است که پرده گوششان هم پاره شود. الان چه مدت است که آقای سحرخيز در زندان هستند؟ الان دو سال و يک هفته است که پدرم در زندان به سر می برد و مطابق قانون سازمان زندانها ، ايشان بايستی می توانست حداقل به يک روز مرخصی بيايد، اما به ايشان حتی اين اجازه را هم نداده اند. آقای سحرخيز، پدر شما در نامه خودش به اين نکته اشاره کرده است که «استراتژی اين نظام ، کشتن بی صدا و تدريجی زندانيان معترض است.» منظور ايشان از بيان اين مسئله چيست؟ فکر می کنم که منظور واضحی دارند. اگر به حوادث چند سال گذشته نگاهی بياندازيم می بينيم که چندين زندانی در ايران کشته شده اند. از خانم زهرا کاظمی تا آخرينش يعنی همين آقای هدی صابر. می بينيم که زندانيان مختلفی به انحاء گوناگون در زندان های جمهوری اسلامی کشته شده اند. متاسفانه آنقدراين آقايان از زندانيان سياسی می ترسند که با اين رفتارها باعث به خطر افتادن جان آنها می شوند. الان آقای سرخيز در زندان رجايی شهر هستند؟ بله. الان يکسال است که حتی تماس تلفنی ايشان هم قطع شده است. | |
| رادیو فردا | |
| آخوند گرگانی:حجاب و عفاف امنيت كشور را تامين می کند |  |
| آخوند گركانی رئيس ديوان جمهوری اسلامی حجاب و عفاف را تامين‌كننده بخش مهمي از امنيت كشور دانست و گفت: افراد خواستار بدحجابي، دانسته يا ندانسته حمايت از ناامني و بداخلاقي مي‌كنند و خودشان به آن توجه ندارند. سایت حکومتی ایسنا:رئيس ديوان عالي كشور با بيان اينكه اخلاق بايد به موازات علم پيش برود، گفت: چرا دانشجوي سال آخر زماني كه خواسته معمولي او عملي نمي‌شود حاضر مي‌شود يك دختر بي‌گناه را با 37 ضربه چاقو از بين ببرد؟ اين خسران اخلاقي بايد با فرهنگ ديني جبران شود. قرآن كريم به خسران و زيان معنوي بسيار اهميت داده است. خسران و ضرر به ذائقه هر انساني تلخ است. چرا در جامعه امروزي ضرر مادي و آنچه متعلقات دنياست بيشتر مورد توجه قرار مي‌گيرد، حال آنكه زيان مادي قابل جبران است اما زيان معنوي اخلاقي كه زيان حقيقي است كمتر مورد توجه قرار مي‌گيرد؟ در زيان معنوي انسان اصل هستي خود را از كف مي‌دهد تا آنجا كه كار به جايي مي‌رسد كه فرد توانايي ايمان آوردن از او سلب مي‌شود. محسني گركاني با اشاره به آيه 12 سوره مباركه انعام خاطرنشان كرد: افراد لجوج سرمايه مادي خود را كه عمر و زندگي در دنياست و عقل و فكر و فطرت خدادادي را كه مي‌تواند در مسير حق به كار بسته شود، به كلي از دست مي‌دهند. وي اضافه كرد: زيان بعضي از جرايم مشهود است به طوري كه مجرم نيز زيان آن را متوجه است. در برخي از جرايم، فرد از ضرر و زيان آن آگاه نيست؛ مانند بدحجابي در جامعه در صورتي كه حجاب و عفاف تامين‌كننده بخش مهم امنيت كشور است و به كاهش پرونده‌هاي قضايي كمك مي‌كند. افراد خواستار بدحجابي، دانسته يا ندانسته حمايت از ناامني و بداخلاقي مي‌كنند و خودشان به آن توجه ندارند. رئيس ديوان عالي كشور با انتقاد از آنچه كه آن را «وضعيت بد حجاب در برخي از نقاط شمالي كشور و تهران، داروخانه‌ها، مراكز پزشكي و ...» مي‌خواند، ابراز اميدواري كرد كه با توجه به اينكه بيشتر خانواده‌ها به مساله حجاب و عفاف عنايت ويژه دارند لذا اين مساله بدحجابي كه بخش مهمي از مشكلات اخلاقي جامعه است مرتفع شود. | |
