آمار زندانیان اول انقلاب ۱۰ هزار نفر٬ اکنون ۲۵۰ هراز نفر

علی بدری رئیس کل دادگستری استان لرستان اعلام کرد: «آمار زندانیان کشور در سال ۵۸ تنها ۱۰ هزار نفر بوده و این در حالی است که این میزان امروز به بیش از ۲۵۰ هزار نفر افزایش یافته است.»

گزارشی کامل از شش سال زندانی بودن بهروز جاویدتهرانی

این گزارش فشرده از دفتر پیگیری زندانیان سیاسی خانه حقوق بشر ایران است:

بهروز جاوید تهرانی فعال دانشجویی و سیاسی ۳۰ ساله است. جاویدتهرانی اولین بار در تاریخ ۱۸ تیر ۱۳۸۷ در سن ۱۹ سالگی در حوادث کوی دانشگاه تهران بازداشت شد. او به خاطر حضور در اعتراض‌ها و حوادث کوی دانشگاه تهران از سوی دادگاه به اتهام اقدام علیه امنیت ملی به هشت سال زندان محکوم شد. وی در زمانی که در زندان به سر می‌برد، مادر خود را از دست داد، اما مسئولین قضایی اجازه حضور او را در مارسم خاکسپاری مادرش ندادند.  دادگاه تجدیدنظر حکم هشت سال زندان وی را در این دوره به چهار سال زندان کاهش داد و جاوید تهرانی در اواخر سال ۱۳۸۲ با نظر قاضی مبنی بر معلق شدن ۳ سال از دوران محکومیت‌اش  و با استفاده از قانون آزادی مشروط از زندان آزاد شد و مابقی حکم وی به حالت تعلیق دارآمد.

جاوید تهرانی بعد از آزادی از زندان به فعالیت سیاسی خود ادامه داد. وی در طول سال ۱۳۸۳ دو بار در تهران دستگیر و به بند ۲۰۹ زندان اوین منتقل شد. تاریخ یکی از دستگیری‌های وی در روز ۱۸ تیر ماه سال ۱۸۳ بود که پرونده‌ای در همین زمینه برای وی در شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تشکیل شد. هر دو بار این بازداشت‌ها به خاطر حضور وی در تجمع اعتراضی در مقابل دفتر سازمان ملل متحد برای حمایت از زندانیان سیاسی بود.

وی همچنین عضو «جبهه دموکراتیک ایران» است که این عضویت مبنای یکی از اتهامات وی قرار گرفته است. وی همراه دیگر اعضای این گروه پیش از انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۸۴ در اعتراض به فقدان شفافیت و دمکراسی انتخابات ایران دست به فعالیت هایی همچون نصب پوستر، توزیع بیانیه و نگارش شعارهای سیاسی بر روی دیوار زد. از دیگر فعالیت‌های وی جمع‌آوری پول برای خانواده‌های زندانیان سیاسی و تهیه‌ی فیلم‌های کوتاهی حاوی مصاحبه با آن‌ها بود. از جمله‌ی این فیلم‌ها مصاحبه با اکبر محمدی در دوران مرخصی‌اش بود.

جاوید‌تهرانی همچنین بعد از آزادی از زندان در عرصه‌ی وبلاگ‌نویس به فعالیت پرداخت که از جمله‌ی وبلاگ‌های او «فرهنگ اصطلاحات زندان» بود.

بازداشت

بهروز جاوید تهرانی در تاریخ ۴ خرداد ماه سال ۱۳۸۴  در منزل خود در تهران بازداشت شد. تهرانی مدت سه ماه را در سلول‌های انفرادی بند ۲۰۹ زندان اوین تحت فشارهای روحی و جسمی به سر برد. بر اثر این شکنجه‌های وی دچار صدمات جدی شد. بر اثر ضربه‌هایی که به سرش در مدت بازجویی و حضور در سلول‌های انفرادی اوین وارد شده بود بینایی‌اش دچار مشکل شد، از بازجویان خود شکایت کرد که به شکایت وی هرگز رسیدگی نشد.

این در حالی بود که پزشکی قانونی در سال ۱۳۸۵ شکنجه شدن وی را رد زندان تأیید کرده بود، اما به او اجازه داده نشده تا از مراقبت‌های پزشکی مورد نیاز برخوردار شود. کبودی و زخم های تازه بر بدن و نیز از دست دادن ۵۰ درصد از بینایی اش به دلیل جراحت‌هایی که بازجویانش به سر او وارد کرده‌اند از جمله صدمات وارد شده به وی است.

وی همچنین در طول دوره‌ی بازداشت در سلول‌های انفرادی دست به اعتصاب غذا زد که ۱۸ روز به طول انجامید و مسئولین زندان از رسیدگی پزشکی به وی در این مدت خودداری کردند.

اتهامات و حکم

بهروز جاویدتهرانی در شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب به ریاست قاضی حداد (حسن زارع دهنوی) بدون داشتن وکیل محاکمه شد. وی در این دادگاه به اتهام «تبلیغ علیه نظام و توهین به رهبری»، «همکاری با سازمان مجاهدین» و «عضویت در جبهه دموکراتیک ایران» در مجموع به تحمل ۷ سال حبس تعزیری ۷۴ ضربه شلاق محکوم شد. اتهام «همکاری با سازمان مجاهدین» در این پرونده مسبب صدور حکم سه سال و نیم زندان برای وی شد که این حکم در دادگاه تجدینظر به ۶ ماه زندان کاهش پیدا کرد. بدین ترتیب وی چهار سال حبس تعزیری و ۷۴ ضربه شلاق محکوم شد.  حکم دادگاه تجدید نظر وی در تاریخ ۱۷ آبان ماه ۱۳۸۷ در زندان به وی ابلاغ شد.

در سال ۱۳۸۶ نیز با نظر قاضی صلواتی در شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب حکم تعلیقی سه سال زندان وی از پرونده‌ی کوی دانشگاه اجرایی شد. به طوری که هم‌اکنون وی دوران محکومیت ۴ سال و نیم زندان خود را در پرونده‌ی سال ۱۳۸۴ به پایان رسانده است و اکنون به خاطر محکومیت باقی‌مانده‌ی خود از پرونده‌ی کوی دانشگاه در زندان به سر می‌برد.

در تاریخ ۱۹ آبان ماه ۱۳۸۹ حکم ۷۴ ضربه شلاق وی نیز در زندان رجایی‌شهر کرج به اجرا درآمد و وی در زندان ۷۴ ضربه شلاق خورد.

پیگیری

بهروز جاوید تهرانی در تاریخ ۹ام شهریور ماه ۱۳۸۴ پس از سپری کردن بیش از سه ماه حضور در سلول‌های انفرادی به زندان رجایی‌شهر در کرج منتقل شد. وی به اندرزگاه ۶ این زندان منتقل و در بدو ورود در اعتراض به انتقال خود به این زندان دست به اعتصاب غذا زد. در تاریخ ۳۰‌ام فروردین ماه ۱۳۸۵ جاویدتهرانی به خاطر پرونده‌ی مفتوح خود از بازداشت سال ۱۳۸۳ به شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران احضار و در آن‌جا حاضر شد.

در تاریخ ۳۰ مهر ماه ۱۳۸۵ جاویدتهرانی مورد حمله چند مجرم خطرناک در حضور مسئولین در زندان قرار گرفت و مسئولین زندان اقدامی در جهت حفاظت از وی به عمل نیاورند. این مساله باعث وارد آمدن صدماتی به وی شد. این حمله پس از آن صورت گرفته بود که وی در زندان مراسم یادبودی برای اکبر محمدی برگزار کرده بود.

وی در طول سپری کردن دوران محکومیت خود بارها مورد ضرب و شتم و توهین مامورین زندان قرار گرفت و بارها به سلول انفرادی زندان رجایی‌شهر منتقل شد. همچنین وی در زندان بارها از بندی به بند دیگر و از سالنی به سالن دیگر منتقل شده است که بارها از این مساله شکایت داشته است. از جمله وی در اردیبهشت ماه ۱۳۸۶ وی به پس از درگیری لفظی با یکی از زندانبان زندانی رجایی‌شهر مورد ضرب و شتم قرار گرفت و به مدت ۱۵ روز به سلول‌های انفرادی این زندان منتقل شد.

همچنین در ادریبهشت ماه سال ۱۳۸۸ نیز وی به سلول انفرادی منتقل شد و دست به اعتصاب غذا زد. وی در سلول‌ انفرادی با دست‌بند و پابند مورد ضرب و شتم مامورین زندان قرار گرفت و تا پایان حضور در سلول انفرادی که ۲۳ روز به طول انجامید، از اعتصاب غذا دست برنداشت.

در تاریخ  ۱۶ اسفند ماه ۱۳۸۸ وی بار دیگر به سلول‌های انفرادی زندان رجایی‌شهر منتقل شد. در حالی که تهرانی در شرایط غیرانسانی و بسیار بدی در سلول‌های انفرادی زندان رجایی‌شهر نگهداری می‌شد، در تاریخ ۱۰ فروردین ماه ۱۳۸۸  مسئولان زندان رجایی‌شهر به وی اعلام کردند که یا باید در سلول انفرادی بماند و یا به بند مجرمان خطرناک منتقل شود. این مساله موجب واکنش وی شد و دست به اعتصاب غذا زد.

در خرداد ماه ۱۳۸۹ نیز بهروز جاوید تهران بار دیگر به سلول‌های انفرادی منتقل شد تا سهیمه‌ای هر ساله از سلول انفرادی داشته باشد و در تمام سال‌های دوران محکومین دست کم یک بار را به سلول انفرادی رفته باشد. وی از ۱۰ خرداد ماه ۱۳۸۹ به سلول انفرادی منتقل و بیش‌تر از یک ماه را در این سلول‌ها محبوس بود. این در حالی بود که وی در شرایط بسیاری بدی نگهداری می‌شد.

در آذر ماه ۱۳۹۰ نیز وی به اندرزگاه سه زندان رجایی شهر منتقل شد. در خرداد ماه سال ۱۳۹۰ وی در حالی ششمین سال زندان و محکومیت خود را سپری می‌کرد که حتا یک روز از حق مرخصی استفاده نکرده بود. در تاریخ ۷ تیر ماه ۱۳۹۰ وی به همراه سه زندانی دیگر در اقدامی نامعلوم از سوی مسئولین قضایی به بند ۲۴۰ زندان اوین تهران منتقل شد.  با گذشت یک ماه وی هنوز در سلول‌های انفرادی زندان اوین و بند ۲۴۰ به سر می‌برد و هنوز مسئولین قضایی دلیل این امر را اعلام نکرده‌اند.

هر جا سخن از جنایت است/نام سید علی خامنه ای می درخشد

کلاهبرداری و دزدی توسط یک بسیجی

علی نظری عضو 48 ساله و با سابقه بسیج, با بیش از 270 میلیون چک بدون اعتبار که دست مردم دارد ناپدید شده است.

این فرد طی ده روز گذشته اقدام به خرید طلا و یک قطعه زمین با چک کرده است و بلافاصله طلا و زمین را به وجه نقد تبدیل کرده و ده روز قبل از رسیدن مهلت چک های خود از نجف آباد متواری شده است. این بسيجي که گفته میشود خانه و دو باب مغازه خود را هم فروخته به احتمال به یکی از کشورهای حاشیه خلیج فارس رفته تا درآنجا زندگی جدیدی آغاز کند.همسر و دو فرزند این بسيجي هم به همراه او خود ناپدید شده اند. مردم نجف آباد هنوز به خاطر دارند که سه سال پیش یک مسئول بسیج هم 400 میلیون تومان کلاهبرداری کرد و ناپدید شد و پس از یکسال که برگشت تنها ده درصد از پولهای مردم را به آنها برگرداند و يك روز هم در بازداشت بسر نبرد.

احضار سیمین روزگرد، فعال حقوق بشر به  دادسرای اوین
سیمین روزگرد، فعال حقوق بشر، روز چهارشنبه مورخ ۲۶ مردادماه طی احضاریه‌ای به شعبه سوم بازپرسی مستقر در زندان اوین (قدوسی) احضار شد. بنا به اطلاع گزارشگران هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، طبق احضاریهٔ کتبی که ماموران امنیتی به خانواده خانم روزگرد ابلاغ کرده‌اند، وی ملزم شده است که خود را نهایتا ظرف سه روز به دادسرای مستقر در زندان اوین معرفی کند. بر اساس این احضاریه که از سوی مجتمع قضایی قدوسی صادر شده است، در صورت عدم حضور این فعال حقوق بشر به صورت غیابی توسط دادگاه انقلاب محاکمه و حکم وی غیابا صادر خواهد شد‪. ‬ پیش‌تر و پیرو سناریو سازی دستگاه امنیتی بر علیه مسئولان و اعضای مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران در اسفند ماه ۸۸، نیروهای سپاه پاسداران برای نخستین بار به منظور بازداشت ایشان به منزل پدری خانم روزگرد مراجعه کرده بودند که به علت عدم حضور وی در منزل موفق به بازداشت نشدند و با اقدام به تفتیش و ضبط وسایل شخصی منزل را ترک کردند. همچنین لازم به توضیح است اخیرا دانشگاه آزاد اسلامی نیز بدون ارائهٔ هیچ توضیحی اقدام به مسدود کردن فایل این دانشجو نموده است. در طی روزهای اخیر احضار سیمین روزگرد، دومین مورد از احضار فعالان حقوق بشر تحت تعقیب پرونده موسوم به ۱۱ اسفند از سوی دادسرای مستقر در زندان اوین است. در هفته جاری سیاوش بهمن آبادی دیگر فعال حقوق بشر نیز با دریافت احضاریه‌ای مشابه به این بازپرسی فراخوانده شده بود.

اعتراف اکبرگنجی به اقتدار مقام معظم رهبری

اکبر گنجی در مقاله ای در رادیو زمانه بیانات اخیر مقام معظم رهبری را نشانه کوتاه نیامدن ایشان در عرصه داخلی و بین المللی دانست و با اعتراف به اقتدار آیت الله خامنه ای به بررسی دلایل این مساله پرداخت.

به گزارش مشرق به نقل از جام، اکبر گنجی16آگوست(25 مرداد) در مقاله ای در سایت رادیو زمانه در تحلیل بیانات اخیر رهبرمعظم انقلاب در جمع کارگزاران نظام اسلامی ، با اعتراف به اقتدار مقام معظم رهبری ،این سخنان را نشانه عدم عقب نشینی و کوتاه آمدن ایشان دانست و نوشت: «سخنان او نشان‌دهنده آن است که به هیچ‌وجه حاضر به عقب‌نشینی از مواضع پیشین و سازش با مخالفان داخلی و دولت‌های خارجی نیست.»

گنجی، افزود:« آیت‌الله خامنه‌ای در سطح بین‌المللی نیز به هیچ‌وجه قصد عقب‌نشینی در هیچ یک از امور محل نزاع را ندارد. «عظمت‌طلبی اتمی» از طریق پروژه هسته‌ای بی‌وقفه دنبال شده است و می‌شود. تنها مانع کار، تحریم‌های جهانی است؛ تحریم‌هایی که مانع صدور تکنولوژی با کاربرد دوگانه به ایران می‌شوند. با این‌همه، کوچک‌ترین عقب‌نشینی در مواضع و رفتار او دیده نمی‌شود. این امر معلول چند علت است.»

اکبر گنجی، دلایل اقتدار و عدم عقب نشینی مقام معظم رهبری را چنین برشمرد:
«اول- رسالت الهی نایب امام زمان:...آیت‌الله خمینی بارها این سخن را تکرار می‌کرد که این نظام باید به ظهور حضرت حجت منتهی شود. آیت‌الله خامنه‌ای نیز چنین مقصدی را دنبال می‌کند.

دوم- بهترین دفاع، تهاجم است:آیت‌الله خامنه‌ای همیشه مدافع این استراتژی بوده است. او مدعی است هرجا کوچک‌ترین تزلزلی صورت گرفته، دول دشمن غربی پیش آمده‌اند، اما هرجا رفتارها تهاجمی بوده، آنان عقب نشسته‌اند و پیروزی نصیب ایران شده است.

سوم- ناتوانی جهان غرب:مطابق اطلاعات و تحلیل ولی فقیه، دول غربی نه تنها در موقعیتی قرار ندارند که ایران را مورد تهاجم نظامی قرار دهند، بلکه خود به شدت گرفتار بحران‌های اقتصادی و شورش‌های اجتماعی‌اند. حتی مریدان رهبری شادکامانه اعلام می‌کنند که اعتراض‌های کشورهای اروپایی را "مقام معظم رهبری" از قبل "پیش‌بینی کرده بوده‌اند".»

مقاله نویس رادیو زمانه درپایان برای آنکه این اعترافات موجب ناامیدی اپوزیسیون و حامیان فتنه نشود،دل آنها را به تحریم های غربی و تحولات کشورهای منطقه بالاخص سوریه خوش کرد .

وضعیت حاد جسمی زندانی سیاسی جعفر اقدامی و ممانعت از درمان وی توسط بازجویان وزارت اطلاعات

بنابه گزارشات رسیده به "فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران" وضعیت حاد جسمی زندانی سیاسی جعفر اقدامی وممانعت از درمان وی توسط بازجویان وزارت اطلاعات.

زندانی سیاسی جعفر اقدامی که از 3 ماه پیش دچار بیماری حاد جسمی از ناحیۀ ستون فقرات شده است ،ناراحتی او به حدی شدت یافته است که  تنها  با کمک عصا قادر به راه رفتن می باشد.او بطور شبانه روزی از درد شدید از ناحیۀ پشت و پاها رنج می برد بخصوص در حالت درازکش در شب شدت درد به قدری زیاد است که قادر به خوابیدن  و نشستن بر روی زمین نیست.

از طرفی دیگر بیماری حاد و دردهای شدید تا حد زیادی بر روی میل غذایی وی اثر منفی گذاشته است و این مسئله باعث کاهش زیاد وزن وی تا حدود 8 کیلوگرم شده است.بازجویان وزارت اطلاعات از زمان مبتلا شدن او به این بیماری تا به حال  مانع درمان وی شده اند.زندانی سیاسی جعفر اقدامی می بایست در بیمارستانی در خارج از زندان مورد معاینه و درمان قرار گیرد.

گفته می شود یکی از دلایلی که زندانیان سیاسی به بیماریهای مختلف در زندان دچار می شوند وجود تعدادی دستگاههای پارازیت پخش کن در سالن زندانیان سیاسی است  که بطور شبانه روزی در حال پخش امواج پارازیت می باشد. بازجویان وزارت اطلاعات از چند ماه پیش اقدام به نصب چنین دستگاههایی در سالن زندانیان سیاسی نمودند که علت نصب چنین دستگاههایی نامشخص می باشد.از زمان نصب چنین دستگاه هایی در درون سالن زندانیان سیاسی باعث ایجاد عوارض متعددی جسمی و روحی مانند عصبی بودن،سردرد ،سرگیجه،حالت تهوع، بیحالی و افزایش بیماریهای مختلف شده است.

لازم به یاداوری است زندانی سیاسی جعفر اقدامی چندین بار به خاطر فعالیتهای آزادیخواهانه دستگیر شد او در سال 1379 با یورش مامورین وزارت اطلاعات دستگیر و به مدت چندین سال در زندان بسر برد و برای مدتی آزاد گردید تا اینکه در سال 1388 هنگامی که قصد شرکت در مراسم بیست و یکمین سالگرد قتل عام زندانیان سیاسی را داشت توسط بازجویان دستگیر و به سلولهای انفرادی بند 209 منتقل شد و چندین ماه در آنجا بسر برد.سپس با پرونده سازی آخوندی با نام مستعار علوی از مسئولین و سربازجویان وزارت اطلاعات و سعید شیخان به 10 سال زندان محکوم گردید.

فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران،عدم درمان بیماریهای حاد زندانیان سیاسی و بکار گیری آن به عنوان ابزاری برای فشارهای غیر انسانی علیه آنها را محکوم می کند و از کمیسر عالی حقوق بشر خواستار اعزام گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد به ایران برای بازدید از زندانها ،ملاقات با زندانیان سیاسی و خانواده های آنها جهت تهیۀ گزارشی از جنایت علیه بشریت توسط رژیم ولی فقیه علی خامنه ای و ارائۀ آن به سازمان ملل می باشد.

فعالین حقوق بشرو دمکراسی در ایران

28 مرداد 1390 برابر با 19 اوت 2011