بی‌خبری از وضعیت زانیار و لقمان مرادی، زندانیان کرد
عثمان مرادی در گفت و گو با جرس از بی خبری و نگرانی از فرزندش لقمان و پسربرادرش زانیار می گوید.
در حالیکه زانیار مرادی زندانی کرد محکوم به اعدام در زندان به بیماری فتق دچار شده است بار‌ها تقاضای معالجه در بیمارستان را به مسئولین ارائه داده است که تا کنون با کارشکنی مسئولین زندان درمان این زندانی به تاخیر افتاده است.
عثمان مرادی پدر لقمان و عموی زانیار در این خصوص به “جرس” می گوید: “یکبار توانستم زانیار را ببینم اما بعد از آن دیگر اجازه نمی دهند چون پدرش هم ایران نیست غیر از خانواده اجازه ملاقات به او نمی دهند و کسی نمی تواند به ملاقاتش برود. بخاطر همین اطلاعی از وضعیت زانیار ندارم و نمی دانم الان در چه حالی است.”
پدر زانیار مرادی نزدیک به ۹ سال است که در عراق زندگی می کند، درباره شنیده‌هایش از وضعیت روحی و جسمی زانیار گفته است: “نزدیک به دو سال است که زانیار و لقمان در زندان هستند و من هیچگونه اطلاعی از سرنوشت پسرم ندارم. هر چه به دستم رسیده از طرف سایت های خبری و پدر و مادرم بوده است. آنها هم متاسفانه دو بار بیشتر او را ندیده اند که آن هم زمانی بوده که او در زندان سنندج بوده است. ولی وضعیت جسمیش را خودش در رنج نامه اش توضیح داده است که چه بلای سرشان آورده اند.”
لقمان مرادی و زانیار مرادی روز چهارشنبه اول دی ماه، به حکم قاضی صلواتی در دادگاه شعبه ۱۵ انقلاب تهران به اتهام عضویت در حزب کومله و دست داشتن در قتل پسر امام جمعه مریوان در شامگاه ۱۴ تیر ۱۳۸۸ به اعدام محکوم شدند. این درحالی است که این دو زندانی کرد بعد از انتقال به زندان رجایی شهر در دو “رنجنامه” جداگانه اتهام ترور فرزند امام جمعه را تکذیب و اعترافات تلویزیونی پخش شده از سوی صدا و سیما را بر اثر شکنجه های غیرانسانی وزارت اطلاعات قبول کرده اند. آنها در این نامه ضمن افشای سناریوی دستگاه امنیتی و شکنجه های اعمال شده در طول دوران بازداشت اعترافات پخش شده را دیکته وزارت اطلاعات اعلام کردند.
پدر زانیار مرادی پیش از این به جرس گفته بود: ” ما هیچ اطلاعی از وضعیت و سرنوشت آنها نداریم. فرزند من تحت فشار و شکنجه مجبور به اعتراف به کاری که نکرده، شده است. اگر در یک “محاکمه علنی” و با حضور وکلای خود فرزندانمان که حق دفاع داشته باشند، فکر نکنم نه تنها پسر من بلکه هیچ متهمی به کاری که نکرده اعتراف کند. من یک پدر هستم و درد پدری را می دانم. فرزند من هم قربانی نظام شده است و هیچ مرجعی پاسخ این شکنجه ها و مسائل را نمی دهد.”
عثمان مرادی با تکرار این جملات که “ما هیچ خبری از وضعیت زانیار نداریم” و اینکه “هیچ جوابی به ما نمی دهند” می گوید: “وضعیت طوری شده که الان ما هیچ خبری از بچه ها نداریم. فقط دو هفته پیش من به همراه مادر لقمان برای ملاقات با فرزندمان به تهران رفتیم. البته ملاقاتهایمان کابینی و کوتاه است اما همین که می توانیم ببینمش کمی از نگرانی هایمان کم می شود و حال جسمانی لقمان هم بد نبود. خوب راهمان هم خیلی دور است این مسیر رفت و آمد برایمان خیلی سخت است اما سعی می کنیم دو هفته یکبار به ملاقاتش برویم. اما خوب حال و روزمان معلوم است دیگر، ما پدر و مادر هستیم و هر لحظه برای فرزندمان نگران هستیم.”
وی در ادامه در خصوص پیگیری پرونده زانیار و لقمان می افزاید: “هیچ اطلاعی نداریم و هیچکس جوابی به ما نمی دهد. به همه جا از دادگاه انقلاب و دادگاه عدالت و دادسرا گرفته تا جاهایی که به ذهنم می رسیده رفته ام اما کسی جوابی نمی دهد و الان در بی خبری مطلق از وضعیت پرونده آنها بسر می بریم و کسی نیست که به ما جواب بدهد که بچه های ما تا به کی باید در بلاتکلیفی بسر ببرند. وکیلشان هم هیچ اطلاعی ندارد و می گوید اگر خبری شد به من نامه می دهند اما خبری نیست…”
